دیوان حافظ شیرازی
- شب تاریک
- صلاح کار
- یوسف و زلیخا
- مرغ دانا
- کوی نیکنامی
- پیام آشنا
- مرید جام
- غم ایام
- کشتی نوح
- خرابات مغان
- دریای اخضر
- عزم دیدار
- نسیم بهشتی
- ره گم کرده
- راه دل عشاق
- فریب چشم
- دل سودازده
- ایام فراق
- محرم اسرار
- عید آمد
- خرقه سالوس
- سخن اهل دل
- مشتاق
- روز الست
- عهد الست
- عاشق دیرینه
- دیر مغان
- لاف عشق
- سراب
- در آرزو
- لعل یار
- جور یار
- کوی دوست
- شهسوار شیرین کار
- نصیب
- خال سیه
- بنیاد عمر
- هنگام وداع
- کوی شکسته دلان
- محرم راز
- ایام فتنه انگیز
- حال دل
- کار سبکباران
- زر سرخ
- گذرگاه عافیت
- سلطان جهان
- اندیشه تبه
- راز نهانی
- خلوت درویشان
- دام زلف
- طبیب دل
- دولت فقر
- دعای پیر مغان
- جور گردون
- حدیث غمزه
- مدیون محبت
- سفر کرده
- دل تنگ
- عفو دوست
- جلال یار
- پیامی از دوست
- دام و دانه
- عندلیب
- چرخ سفله پرور
- پیوند عمر
- جام غرور
- گوهر یکدانه
- ماه برون رفته
- عهد بی وفا
- مرغ وحشی
- طریقت سالک
- طریقه رندی
- پرده اسرار
- اسباب جهان
- زلف پریشان
- آستان دوست
- مرید عشق
- عهد شکن
- لاف سلطنت
- زاهد پاکیزه سرشت
- مرغ چمن
- سوز جگر
- زلف مشکین
- عمر گرانمایه
- روی مه پیکر
- دشمن شکست خورده
- راز دل
- فراق یار
- بند ملامت
- دعای خیر
حافظ شیرازی
خواجه شمس الدلین محمد حافظ شیرازی یکی از شاعران نامدار و پر آوازه ی شعر و ادب فارسی در قرن هشتم هجری است. حافظ شیرازی از اعاظم گویندگان جهان و از بزرگان شعر فارسی است. تذکره نویسان نوشته اند که اجداد او اصالتاً از کوپای اصفهان بوده اند و نیای او در ایام حکومت اتابکان سلغری از آنجا به شیراز آمد و متوطن شد و پدرش بهاءالدین محمد در شیراز بازرگانی می کرد و مادرش اهل کازرون و خانه ایشان در دروازه ی (کازرون شیراز) واقع شده بود.
حافظ در اوایل قرن هشتم به سال 727 در شیراز به دنیا آمد و او به سال، کوچکترین پسر خانواده بود. بعد از مرگ بهاءالدین، پسران پراکنده شدند و شمس الدین محمد، با مادر در شیراز ماند، در این دوره از زندگی، تحویلی عظیم در او به وجود آمد و در جرگه ی طالبان علم درآمد و مجالس درس علما و ادبای زمان را در شیراز درک کرد. چنانکه محمد گلندام دوست و هم عصر و جامع دیوان حافظ می گوید: به تبتع و تفحص در کتب اساسی علوم شرعی و ادبی پرداخت.
حافظ در دو رشته از علوم زمان یعنی علوم شرعی و علوم ادبی کار می کرد و چون استاد او قوام الدین خود عالم به قراعت سبع بود، طبعا شاگرد در خدمت او به همین درس اشتغال داشت و در حفظ قرآن با توجه به قراعت چهارده گانه ممارست می کرد. از همین جاست که خود در اشعارش چندین بار به کلام الله اشاره کرده است:
صبح خیزی و سلامت طلبی چون حافظ
هر چه کردم همه از دولت قرآن کردم
در این سالها شاعر به یک تحول روحی و عرفانی رسید و این تغییر و تبدل وخلجان شدید روحی کارش را تا بدانجا رساند که بعد از سی و پنج سال که از درگذشت سعدی می گذشت، سروده هایش گوهری درخشان بر تاک تاریخ شعرو ادب پارسی قرار گرفت و پس از این زمان بود که لقب لسان الغیب، به او دادند.
اشعار حافظ شیرازی در دیوان حافظ جمع آوری شده است و فال حافظ از دیوان حافظ گرفته می شود.
حافظ شیرازی در سال 792 هجری قمری وفات کرد. حافظیه یا آرامگاه حافظ نام مجموعهای آرامگاهی در شمال شهر شیراز و در جنوب دروازهٔ قرآن است که آرامگاه حافظ شیرازی را در خود جای داده است.