بوقش را زدند
در زمان‌های خیلی دور که تجهیزات و وسایل ارتباطی وجود نداشت، از بوق برای رساندن اخبار به یکدیگر استفاده می‌کردند. به طوری که در جاده‌های کشور ایران افرادی را مامور کرده بودند که با بوق زدن، اطلاعات و اخبار ضروری را به نقاط دورتر اعلام کنند. از بوق برای تشکیل و افزایش سربازان ارتش و نیز ایجاد روحیه در آن‌ها برای مقابله و جنگ با دشمن نیز استفاده می‌کردند. حتی بوق در مراسم شادی و عزا هم کاربرد داشت و به گرمای مجلس می‌افزایید.
جالب است بدانید که در روستاها با بوق زدن به شیوه‌ای خاص به کشاورزان خبر می‌دادند که گندم‌هایشان را برای آرد کردن به آسیاب ببرند. اما از همه جالب‌تر این بوده است که هنگامی که شخصی از دنیا می‌رفت با بوق زدن به اهالی ده خبر می‌دادند. مثلا اگر شخصی شبانه فوت می‌کرد به شکل خاصی بوق می‌زدند و به اهالی دهکده اطلاع می‌دادند تا فردای آن روز به مراسم خاکسپاریش بروند.
در این میان افرادی هم وجود داشتند که بعد از چند روز سراغ آن شخص را از دوستان و اقوامشان می‌گرفتند و در جواب به آن‌ها می‌گفتند: «بوقش را زدند.» این عبارت به این معنا است که فرد مورد نظر از دنیا رفته است.
عبارت بالا به تدریج به ضرب‌المثل تبدیل شد و بر سر زبان‌ها افتاد و علاوه بر اعلام مرگ کسی، در مورد اشخاصی هم به کار می‌رود که در شغلی مقام و سمت خود را از دست داده‌اند. به این معنی که آن فرد دیگر مسئول کار نیست و اخراجش کرده‌اند.
- برچسب ها :
- ریشه ضرب المثل ها
